Kontrolli i shpirtit nga doganat ajrore pas ndarjes nga trupi -Vazhdim 4
10) Dogana e dembelizmit dhe e gjumit
Në këtë doganë më analizuan demonët nëse flija dhe më vinte rëndë të shkoj në kishë, ose nga
dembelizmi im nuk bëja të mirën që duhej të bëja tek vetja ime, edhe tek njerëzit e tjerë. Por edhe
këtu përderisa nuk kisha faj, kaluam edhe nga kjo lirisht.
11) Dogana e kurnacërisë
Në këtë doganë kishte shumë mjegull dhe erësirë. Më morën në shqyrtim edhe këtu ata të zinjtë
edhe duke mos gjetur diçka për të më akuzuar, sepse gjatë gjithë jetës time kam qenë e varfër, ikëm
edhe këtej pa shqetësime.
12) Dogana e dehjes (për pijanecët)
Duke u ngjitur në atë malore arritëm tek dogana e dehjes, demonët e së cilës prisnin si ujqër
grabitqarë të më përpijnë. Por, meqenëse nuk janë të autorizuar nga Perëndia që të kontrollojnë të
gjitha shpirtët, erdhën ëngjëjt që më shoqëronin dhe shqyrtuan verën që kisha pirë, në të gjithë
jetën time. Demonët të egërsuar ulërinin. Nuk pive kaq gota në filan festë që ishin prezent filani
dhe filani? Nuk u dehe filan ditë? Nuk pive kur vajte vizitë në shtëpinë e filanit, dhe bile pive kaq
gota? Këto dhe shumë të tjera më thoshin, të cilat ishin të vërteta. Atëherë ëngjëjt sillnin atje veprat
e mia të mira, dhe përshkruanin se sa u pendova për ato mëkate. Me uratat e Atit tim Shpirtëror
ikëm edhe nga këta. Rrugës ëngjëjt më thoshin: «E shikon se sa rrezik ka shpirti kur kalon nga
këto? »
-Po, Zotërinjtë e mi- u thosha unë- rreziku është i madh për shpirtrat e mjera dhe ma merr mëndja
se asnjëri nuk mund të kalojë këtu pa probleme. Gjithashtu mendoj se asnjëri nga të gjallët nuk e
di se ç’ndodh këtu me shpirtërat. Mjerë se ç’e pret shpirtin e çdo njeriu pas daljes nga trupi i
tij! Edhe ne të pamendët nuk kujdesemi dhe e lëmë pas dore shpëtimin e shpirtit tonë.
Atëherë ëngjëjt më thanë: – Ekzistojnë shkrimet dhe doktrinat e Etërve të Shenjtë, por
komoditeti, mirëngrënia, kënaqësitë dhe qejfet e kësaj bote të përkohëshme, i verbojnë njerëzit dhe nuk
i lenë të shikojnë as të mendojnë, por jetojnë sikur nuk do të vdesin kurrë. Lënë pas dore veprat e
mira, veçanërisht dashurinë dhe mëshirën, të cilat mund të ndihmojnë shpirtin shumë që të kalojë
doganat, pa shqetësime. Por të tillët janë pak. Mjerë ata që nuk bëjnë vepra të mira! Sepse vdekja
nuk të paralajmëron se kur do të vijë, por të vjen papritur dhe të rrëmben, por duke kaluar që këtej,
nga këto doganat, të rrëmbejnë demonët dhe me shpejtësi sketere të zbresin në vëndet e errëta dhe
të qelbura të ferrit, deri në Ardhjen e Dytë të Zotit. Sigurisht këto do kishe pësuar edhe ti, po të
të mungonin dhëmshuria e Perëndisë dhe mëshira (lutja) e sherbëtorit të Tij, Oshënarit Vasil.
