Apostull Pavli, duke u shkruar korinthianëve për këtë mister, thotë: “Sepse unë mora prej Zotit atë që edhe jua dhashë, se Zoti Jisu atë natë që u tradhtua, mori bukë, edhe si falënderoi e theu, edhe tha: Merrni hani… këtë bëni në kujtimin tim. Gjithashtu edhe kupën, pasi hëngri darkë, duke thënë: Kjo kupë është dhiata e re në gjakun tim; këtë bëni… sa herë të hani këtë bukë, dhe të pini këtë kupë, rrëfeni vdekjen e Zotit derisa ai të vijë” (1 Kor. 11:23-26).

Dhe apostull Pavli, duke thënë “Sa herë” që do të hani këtë Bukë e do të pini nga kjo Kupë, i jep të drejtën dhe lirinë kujtdo që dëshiron dhe është shumë i gatshëm që të kungohet, duke e çliruar nga çdo kufizim e dallim ditësh. Pra, e lë të lirë të bëhet gati e të vijë për t’u kunguar “sa herë” të dojë, që në të vërtetë, do të thotë “gjithnjë”.

Po kështu, në Veprat e Apostujve lexojmë se të krishterët e Jerusalemit mblidheshin me Apostujt e Shenjtë në krye dhe kryenin Misterin e Eukaristisë Hyjnore e kungoheshin me Misteret e kulluara. “Qëndronin me përkushtim, – thotë shën Llukai, – në mësimin e apostujve dhe në shoqëri dhe në thyerjen e bukës e në lutje” (Vep. Ap. 2:42).

Mirëpo del pyetja: Sa herë në vit kungoheshin? Dhe përgjigjen e gjejmë në vazhdim, në vargun 46, në të cilin thuhet: “Edhe përditë të përkushtuar dhe me një zemër në tempull, thyenin bukë shtëpi më shtëpi dhe hanin me gëzim e me kthjelltësi zemre, duke himnuar Perëndinë e duke pasur hir përpara gjithë popullit” (Vep. Ap. 2:46-47).

Nga sa u fol më sipër, Kungimi Hyjnor i vazhdueshëm nuk është në kundërshtim me mësimin e Krishtit dhe të Apostujve të Shenjtë, sepse, siç e pamë, Apostujt e zbatuan këtë mësim të Krishtit me porosi që morën nga vetë Ai.

 

DHIMITËR BEDULI

Kisha Ortodokse Autoqefale e Shqipërisë