Përpara dyerve të tempullit tënd qëndroj dhe nga mendimet e frikshme nuk largohem. Po Ti, o Krisht Perëndi, që drejtësove tagrambledhësin e përdëlleve kananeasen dhe i çele kusarit dyert e Parajsës, çelma dhe mua zemrën e njeridashjes sate dhe pritmë se po të vij pranë e po të mbështetem, siç prite laviren dhe gjakrrjedhësen; se kjo, duke prekur cepin e rrobës sate, gjeti shumë lehtë shpëtim dhe e para, duke mbajtur këmbët e tua të pastra, mori zgjidhjen e mëkateve; por bëj që edhe unë i ngrati, i cili guxoj të pres tërë trupin tënd, të mos digjem; po pritmë si ato dhe ndriçomi ndjenjat e shpirtit, duke djegur krimet e mia të mëkatit me ndërmjetimet e asaj që të lindi pa farë dhe të fuqive qiellore, se i bekuar je në jetë të jetëve. Amin.

Besoj, o Zot, dhe pohoj se Ti je me të vërtetë Krishti, Biri i Perëndisë së gjallë, që erdhe në botë për të shpëtuar mëkatarët, nga të cilët i pari jam unë. Edhe besoj se ky është vetë Trupi yt i kulluar dhe ky është vetë Gjaku yt i çmuar. Të lutem pra, mëshiromë dhe ndjemi fajet, të bëra me dashje dhe pa dashje, me fjalë, me punë, me dije edhe pa dije; dhe bëmë të denjë të kungohem pa dënim me Misteret e tua të kulluara, për ndjesën e mëkateve dhe për jetën e amshuar. Amin.