Drita e Krishtit
Që të pranosh dhe të ndjesh në zemrën tënde dritën e Krishtit duhet të shkëputesh sa më shumë të jetë e mundur nga gjërat e tokësore . Pastroje shpirtin tënd me pendimin, me veprat e mira dhe besimin e sinqërtë në të Kryqëzuarin, mbylli sytë truporë, zhyte mendjen në zemër dhe thirr pa pushim emrin e Zotit tonë Jisu Krisht. Atëherë sipas masës së zellit dhe të nxehtësisë së dashurisë tënde për të Kryqëzuarin që thërrret, do të gjesh ngushëllim. Dhe ky ngushëllim do të të bëjë të ngrihesh dhe të kërkosh një ndriçim më të madh.
Kur mendja kalon një kohë në këtë punë atëherë do të prekë zemrën,do të ndritë Drita e Krishtit dhe banesa e shpirtit do të ndriçohet me ndriçim hyjnor, siç thotë Perëndia në gojën e profetit Malakia: “Por për ju që keni frikë nga ai, do të lindë dielli i drejtësisë“. Kjo dritë është njëkohësisht edhe jetë sipas fjalëve të Ungjillit: “Në atë ishte jeta dhe jeta ishte drita e njerëzve“.
Kur njeriu e shikon në brendësi dritën e përjetëshme mendja e tij pastrohet nga çdo fantazi e kotë dhe tokësore. I zhytur plotësisht në teorinë e dritës së pakrijuar harron të gjitha gjërat shqisore dhe nuk do të shikosh as veten tënde.
Preferon të fshihesh në zemrën e tokës, aq sa të mos humbasësh të mirën e vërtetë, Perëndinë.
Fragment nga libri “Shën Serafimi i Sarov”
