Rruga drejt lumturisë
Asgjë nuk është më madhështore se zemra e pastër, sepse ajo zemër do të bëhet fron i Perëndisë. Pse, a ka gjë më të lavdishme se froni i Perëndisë? Jo, sigurisht! Për ata që kanë zemër të pastër, Perëndia thotë: “Do të banoj mes tyre e do të jem me ta. Unë do të jem Perëndia i tyre e ata do të jenë populli im” (2 Kor. 6:16).
Kush, pra, mund të jetë më i lumtur se ata? Nga ç’e mirë mund të privohen ata? A nuk gjenden, vallë, të gjitha të mirat dhe tërë dhuratat e Shpirtit të Shenjtë në shpirtrat e tyre të lumtur? Ç’u nevojitet më tepër? Në të vërtetë, asgjë, sepse në zemër kanë të mirën më të madhe: vetë Perëndinë!
Sa shumë e mashtrojnë veten njerëzit që e kërkojnë lumturinë jashtë vetes së tyre, në vende të huaja, tek udhëtimet, te begatia, te lavdia, te pasuritë e mëdha, te shijimet, te kënaqësitë dhe te të gjitha gjërat luksoze e të kota, fundi i të cilave është hidhërimi! Ndërtimi i kullës së lumturisë jashtë zemrës sonë, ngjan me ndërtimin e një ndërtese në një tokë që lëkundet lehtë nga tërmetet e vazhdueshme. Një ndërtesë e tillë do të shembet shumë shpejt…
Vëllezër e motra, lumturia gjendet brenda vetes sonë. Lum kush e ka kuptuar këtë. Shqyrtoni veten dhe shihni gjendjen tuaj shpirtërore. Mos vallë keni humbur çiltërsinë ndaj Perëndisë? Mos vallë ndërgjegjja ngre zërin për shkak të shkeljeve të porosive të tij? Mos ndoshta ju akuzon për padrejtësi, gënjeshtra apo neglizhencë ndaj përgjegjësive para Perëndisë dhe të afërtit? Vështroni me kujdes se mos ligësitë dhe pasionet kanë mbushur zemrën tuaj, se mos ka rrëshqitur në rrugë të gabuar apo qorrsokaqe…
Kush shpërfill zemrën e vet, fatkeqësisht, privohet nga të gjitha të mirat dhe bëhet pre e shumë mëkateve. Ai ka dëbuar gëzimin dhe e kanë pushtuar hidhërimet, trishtimet dhe shqetësimet. Ka dëbuar paqen dhe e ka zënë ankthi, pështjellimi dhe tmerri. Ka dëbuar dashurinë dhe në të ka mbretëruar urrejtja. Së fundi, ka dëbuar tërë dhuratat dhe frytet e Shpirtit të Shenjtë, të cilat i kishte përfituar nga pagëzimi, dhe është familjarizuar me tërë ligësitë, të cilat e bëjnë njeriun të përbuzur dhe të mjerueshëm.
Shën Nektari
Kisha ortodokse autoqefale e Shqipërisë
