4Edhe si pushoi së foluri, i tha Simonit: Sill lundrën në ujëra të thella, dhe hidhni rrjetat tuaja për të zënë peshq. 5Edhe Simoni u përgjigj e i tha: Mjeshtër, gjithë natën u munduam, dhe nuk zumë gjë; po për fjalën tënde do ta hedh rrjetën. 6Edhe si bënë këtë, mbyllën brenda një mori të madhe peshqish, edhe rrjeta e tyre po çahej. 7Edhe u bënë me shenjë shokëve që ishin në lundrën tjetër, që të vinin e t’u ndihmonin; edhe ata erdhën, edhe mbushën të dy lundrat, kaq sa ato po fundoseshin. 8Edhe Simon Pjetri, kur pa, ra në gjunjët e Jisuit, duke thënë: Dil prej meje, Zot, sepse jam njeri mëkatar. 9Sepse habi e pushtoi atë dhe ata që ishin bashkë me të, për gjahun e peshqve që zunë; 10gjithashtu edhe Jakovin e Joanin, të bijtë e Zevedheut, të cilët ishin shokë të Simonit. Edhe Jisui i tha Simonit: Mos ki frikë, se që nga tani do të zësh njerëz. 11Edhe si sollën lundrat në tokë, i lanë të gjitha dhe shkuan pas tij.